NECATİ DOĞRU
Bugün okuduğunuz bu yazı yazılıp gazete baskıya girdiği saatlerde “davanın(!) tırnağını oynatınca adamı yok eden güçlü lideri (Erdoğan) ile davanın yeni tırnak çıkaran lideri (Davutoğlu) bir araya gelip” iki liderli tek ipi paylaşma görüşmesi yaptılar.
İki lider bir ipte!
Gitmiyor.
Gidemiyor.
Davutoğlu, yavru kedi değil.
Bıyıkları uzadı.
Tırnakları güçlendi.
Ha deyince kapıya konulamaz. Gerçi “Her makamı elimle iterim, hiçbir dava arkadaşımın kalbini kırmam çeker giderim” diyor ama tırnaklarını çıkarıp gür sesle sesleniyor:
“Allah müstakimden ayırmasın.”
Müstakim ya da Sırat-ı Müstakim; “Dosdoğru” demektir. Davutoğlu, partisinde Erdoğan’ın arkasına saklanıp “Türkiye’nin kaymağını yemeye koyulmuşlara” sesleniyor:
Ben davanın müstakimi oldum.
Allah müstakimi utandırmaz.
Yani ben de varım.
Dosdoğru Davutoğlu!
Zenci Erdoğan’a karşı!
* * *
Gerçekten de AKP’nin 14 yıllık iktidarında; “dolar dolu ayakkabı kutularından ve döviz dolu bakan oğlu kasalarından” ortaya dökülen kirlenme belirtileri gizlenemez, saklanamaz noktaya geldi. Ahmet Davutoğlu, temiz kaldı. Hiçbir yolsuzluk, yeme, yedirme, oğluna, kızına gemi şirketi kurdurma, Suudi Arabistan Kralı’nın 100 milyon dolar bağış gönderdiği vakıf peydahlatma haberlerine konu olmadı. Ahmet Davutoğlu, CHP’nin Ecevit’i gibi oldu. Tarih sayfalarına bakın okuyacaksınız: Adı hiçbir yolsuzluğa, kirliliğe, yemeye, yedirmeye karışmamış İsmet İnönü’nün CHP’deki gücünün geriletilemez olduğu düşünülüyordu.
Ecevit, İnönü’yü devirdi.
İnönü, kendi kurduğu partisi CHP’den istifa etti.
Demek istiyorum ki:
Siyasi tarihimizde güçlü lider sayısı çoktur. Say say bitmez. Her güçlü liderin karşısına da kendi partisinden siyasi rakip hep çıkmıştır. Örneğin Mustafa Kemal, arkasında Çanakkale ve Kurtuluş Savaşı olan güçlü bir liderdi. Mustafa Kemal’in gücü karşısında Tayyip Erdoğan’ın gücü çok cüce kalır. İsmet İnönü, Rauf Orbay, Kazım Karabekir, Fevzi Çakmak gibi isimler Mustafa Kemal’e siyasi rakip oldular.
Erbakan çok güçlüydü.
Tayyip Erdoğan çıktı.
Erbakan’ın gücünü sıfırladı.
Süleyman Demirel güçlüydü.
Turgut Özal’a fırsat verdi.
Özal, Demirel’in oylarını aldı.
Özal da çok güçlü liderdi.
Partiyi Mesut Yılmaz’a kaptırdı.
* * *
Davutoğlu, İnönü’nün güçlü liderliğinden CHP’yi alan Ecevit’e ve Erbakan’ın güçlü liderliğinden İslamcı oyları kapan ve “ben Türkiye’nin zencisiyim” diyen Erdoğan’ın zenci olduğu günlerdeki Tayyip’e benziyor.
Göreceğiz!
Nelere dayandı,bırakmadı!
Davutoğlu, “Artvin’de mahkemenin sonucunu bekleyelim” diye halka söz verdi. Erdoğan, ertesi gün “Artvinliler yavru Gezicidir” diyerek Davutoğlu’nun itibarını on paralık etti. Davutoğlu, “Dolmabahçe Mutabakatını” sahiplendi, Erdoğan, “tanımıyorum mutabakatı” diyerek Davutoğlu’nun sahiplenmesini on paralık etti. Davutoğlu, iki cümleden birine “hukukun üstünlüğü- hukuk devleti olmanın önemi” diye başladı, Erdoğan, “Anayasa Mahkemesi kararını tanımıyorum” diyerek Davutoğlu’nun kişiliğini on paralık etti. Davutoğlu, MİT Başkanı’nı milletvekili yapmak istedi, Erdoğan, “olmaz” diye listeden çıkardı, Davutoğlu’nun otoritesini on paralık etti. Davutoğlu, Ali Babacan ile birlikte “Şeffaflık- Saydamlık- Yolsuzlukla Savaş Genelgesi” çıkarıp milletvekillerine “mal-mülk bildirimi mecburiyeti” getirdi, Erdoğan, “mal bildirimini” genelgeden çıkardı. En son Davutoğlu’nun “atama yetkileri” elinden alındı. Bunlar bilinenler. Daha bilmediğimiz neler var. Davutoğlu bütün bunlara dayandı, istifa edip çekip gitmedi. Dikkat edin: Dava diyor, davamız diyor!
sozcu
görsel: radikal
